Architectuur

Veiligstelling van twee industriële monumenten te Zevenbergen, de laatst gebouwde tweelingschoorstenen van Nederland. Zevenbergen heeft een rijke geschiedenis wat betreft de suikerindustrie. Zo stond de eerste Nederlandse Suikerfabriek in Zevenbergen, en stonden er in de hoogtij dagen zelfs vier. De laatst overgebleven was de Coöperatieve suikerfabriek waarvan de betreffende schoorstenen deel uitmaakte. In het naastgelegen Ketelhuis werd de energie opgewerkt voor de rest van de fabriek. De inmiddels verdwenen ketels werden in eerste instante gestookt op kolen, maar werden daarna aangepast om ook op olie te kunnen draaien. De afvoergassen werden afgevoerd via de twee schoorstenen waarvan de schouwen 50 meter hoog waren. In de afvoergassen was ondermeer zwavel aanwezig, welke zich in de stenen wanden van de schoorstenen verzamelde, en met bijkomst van (regen)water omzette in zwavelig zuur. Dit zuur tast de chemische binding van de metselspecie aan, en daarmee de gehele structurele samenhang van (met name de bovenste gedeelten van) de schoorstenen. Dit proces wordt ook wel 'vergisping' genoemd. Daarbij zorgde roestende ingemetselde trekbanden ervoor dat de inmiddels losliggende stenen naar buiten gedrukt werden en ter aarde vielen. Hiertoe zijn in eerste instantie tijdelijk netten aangebracht om dit te beletten, maar uiteindelijk was een definitieve ingreep nodig om veiligstelling van de schoorstenen en het gebied er omheen, te garanderen.

Status: Gerealiseerd

Locatie: Zevenbergen, Noord Brabant

© Schneijderberg Architectuur & Design